متوجه شدن سیری نوزاد از جمله دغدغه های اصلی مادران است به ویژه کسانی که برای اولین مادر شده اند. نوزاد به دلایل مختلفی ممکن است مادر را پس بزند که یکی از آنها می تواند سیری باشد؛ اما دلایل دیگری هم ممکن است موجب این امر شوند که از جمله می توان به بیماری اشاره کرد.

بسیاری از نوزادان، اما نه همه، مقدار کمی وزن در چند روز اول پس از تولد از دست می دهند. پس از تولد و قبل از ترک بیمارستان، پزشک کودک را وزن می کند، سپس باید در سه تا پنج روزگی و سپس دوباره در دو تا سه هفتگی ویزیت مجدد صورت گیرد. در این صورت می توانید بگویید که آیا نوزادتان پس از هفته اول تولد به طور پیوسته مقدار کافی شیر دریافت کرده است و بخوبی وزن گرفته است یا خیر. اکثر نوزادان بین ۵ تا ۹ درصد از وزن زمان تولد خود را در طی چند روز اول از دست داده و سپس آن را دوباره در حدود ۲ هفتگی به دست می آورند. بطور معمول در ماه اول ، نوزاد باید حدود ۱۴۰ تا ۲۸۰ گرم در هفته به دست آورد. در ماه های ۲ و ۳ ، او باید ۱۴۰ تا ۲۲۰ گرم در طی یک هفته وزن بگیرد(بطور کلی و بصورت میانگین می توان گفت که از بدو تولد تا سه ماهگی، افزایش وزن معمولی حدود ۱۸ تا ۲۸گرم(یک اونس) در هر روز میباشد)؛در ۳ تا ۶ ماهگی، باید بین ۷۰ تا ۱۳۰گرم در هفته وزن بگیرد؛ از ۶ تا ۱۲ ماه ، او باید ۲۸گرم تا ۸۰گرم در هفته وزن اضافه کند.

علائم سیری نیز حائز اهمیت هستند تا ما بفهمیم چه زمانی باید شیر دادن را متوقف کنیم:

۱- وقتی صدای بلع شیر را دیگر نمی شنویم.

۲- توقف های بیشتری بین دفعات مکیدن به وجود می آید.

۳- بچه دیگر فقط مک می زند و می فهمیم که شیر را قورت نمی دهد. یعنی فقط نوک سینه را مک می زند.

۴- علائمی که راجع به گرسنگی گفتیم متوقف و بعد از ۲۰ دقیقه نوزاد کاملا آرام می شود.

۵- بدن او شل می شود، سینه را رها می کند و خیلی از اوقات در همان حالت به خواب می رود.

اگر به این نشانه ها دقت کنیم به بچه شیر اضافی نمی دهیم چون این کار می تواند باعث بالا آوردن شیر مازاد شود. در بسیاری از موارد برگرداندن شیر به خاطر حجم زیاد از اندازه آن، از راه دماغ اتفاق می افتد که اصلا خوشایند نیست و باعث ناراحتی کودک می شود. اگر توجه کنیم و به قدر کافی به او شیر بدهیم این اتفاقات نمی افتد و از طرفی دیگر مجبور نیستیم برای اینکه گرسنگی نوزاد را کنترل کنیم پستانک به دهانش بگذاریم چون ما هستیم که میزان نیاز نوزادمان را به شیر به مرور تنظیم و از ایجاد عادات غلط در او جلوگیری می کنیمشابهی در مغز انسان ها هم دست اندرکار باشند. پیتون می‌افزاید: مشکل اینجاست چیزی را که ما اکنون در موش‌ها بررسی کرده ایم، نمی‌توانیم به عنوان یک مفهوم کلی ارائه کنیم، زیرا حیوانات نمی‌توانند به ما بگویند چه درک و دریافتی دارند. پیتون می‌گوید وقتی ما حیوانات را مطالعه می‌کنیم، تنها چیزی که می‌توانیم بررسی کنیم رفتار آنهاست و ما هرگز نمی‌توانیم از آنچه حیوانات درک می کنند مطمئن باشیم. نتایج به دست آمده از این آزمایش را می‌توان به عنوان تجربه ذهنی حیوانات تعبیر کرد، اما این فقط یک تعبیر بوده و بیشترین کاری است که ما می‌توانیم انجام بدهیم. با این حال پیتون آنچنان که خود می‌گوید تمایل دارد حدس و گمان خود را در مورد انسان ها توسعه دهد. وی می‌گوید: ما این عبارت کلیشه‌ای را زیاد شنیده‌ایم که زمانی که دوستان صمیمی کنار هم هستند گذر زمان را احساس نمی‌کنند. احتمالا این سلول های عصبی تولیدکننده دوپامین هستند که دست اندر کار آب رفتن زمان به شیوه ای خاص می شوند.