دم اسب گیاهی از تیره دم اسبیان (Equisetaceae) است که از زمان امپراتوری یونان و روم باستان به عنوان یک داروی گیاهی فوق العاده کاربردهای بسیار داشته است. اعتقاد بر این است که این گیاه با خواص دارویی متعدد خود به صورت سنتی برای درمان انواع زخم ها، تقویت سلامت پوست، مو و استخوان و بسیاری دیگر از مشکلات سلامتی فواید اثبات شده دارد.
دم اسب صحرایی یا معمولی (Equisetum arvense) گیاهی چند ساله است که به طور وحشی در شمال اروپا، آمریکای شمالی و مرکزی و همچنین سایر نقاط مرطوب با آب و هوای معتدل رشد می کند. این گیاه دارای ساقه بلند، سبز، منشعب و متراکم است که از بهار تا پاییز به رشد خود ادامه می دهد.

گیاه نام برده حاوی ترکیبات مفید متعددی است که اثرات مختلفی را در راستای بهبود سلامتی به آن نسبت می دهند. در این میان، آنتی اکسیدان ها و سیلیس عناصر قابل توجه هستند. آنتی اکسیدان ها مولکول هایی به شمار می روند که از بدن در برابر اثرات مخرب رادیکال های آزاد محافظت می کنند. سیلیس ترکیبی است که از سیلیکون و اکسیژن تشکیل شده و دانشمندان معتقد هستند که مسئول مزایای اصلی دم اسب برای تقویت پوست، ناخن، مو و استخوان است.

ویژگی هایی که در ادامه برای این گیاه برشمرده می شوند، با استناد به مطالعات منتشر شده توسط مرکز ملی اطلاعات زیست فناوری آمریکا قابل دسترسی هستند.

دم اسب بیشتر به صورت چای مصرف می شود که از خیساندن گیاه خشک شده در آب داغ تهیه می شود و امکان خریداری آن از عطاری های سراسر کشور وجود دارد. این گیاه در ترکیب یک سری از مکمل های دارویی به شکل قرص و کپسول نیز دیده می شود.
حقیقات نشان می دهند که دم اسب ممکن است به بهبود سلامت استخوان کمک کند. از طریق فرآیند متابولیسم استخوان، سلول هایی به نام استئوکلاست ها و استئوبلاست ها به طور مداوم استخوان های ما را بازسازی می کنند تا از عدم تعادلی که می تواند باعث شکنندگی استخوان ها شود، جلوگیری کنند. استئوبلاست ها سنتز استخوان را تحت کنترل دارند، در حالی که استئوکلاست ها آن را تجزیه می کنند.

مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهند که دم اسب ممکن است استئوکلاست ها را مهار و استئوبلاست ها را تحریک کند. در نتیجه برای بیماری‌ های استخوانی مانند پوکی استخوان که با فعالیت بیش از حد استئوکلاست‌ ها مشخص می‌ شود، مفید است. پژوهشی دیگر روی موش ها حاکی از آن است که مصرف دوز روزانه ۵۵ میلی گرم عصاره دم اسب به ازای هر پوند (۱۲۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم) از وزن بدن، به طور قابل توجهی تراکم استخوان را در مقایسه با گروه کنترل بهبود می بخشد.