دستانی

بررسی‌های زومیت در مورد تمام کشورهای دنیا نشان می‌دهد که غیر از ایران، فقط سه کشور عربستان سعودی، امارات متحده عربی و کویت این امکان گوگل را به صورت اجباری برای همه‌ی شهروندانشان فعال کرده‌اند. البته آن‌ها برای اجباری کردن حالت Safe Search به DNS hijacking یا اصطلاحاً دستکاری و ربودن دامنه متوسل نشده‌اند. فعال شدن اجباری این امکان در این سه کشور به ارتباط این دولت‌ها با شرکت گوگل برمی‌گردد.

سرویس جست‌وجوی گوگل در چین و کره‌ی شمالی نیز به‌طور کلی دردسترس نیست و شرایط این دو کشور را نمی‌توان با شرایط ایران مقایسه کرد. به نظر می‌رسد منظور وزیر ارتباطات از خیلی از کشورها سه کشور عربستان، امارات و کویت باشد. در بین بقیه‌ی کشورهای دنیا اگر هم محدودیتی در استفاده از سرویس گوگل باشد، چنین محدودیتی از سوی دولت‌ها صورت نگرفته است.

در شبه‌جزیره‌ی کریمه، کوبا و سوریه خود شرکت گوگل سرویس‌های مختلفش را به شکل محدود ارائه می‌کند و بخش‌هایی از موتور جست‌وجوی گوگل با محدودیت از سوی خود گوگل همراه است. این محدودیت‌ها نیز از تحریم‌های ایالات متحده‌ی آمریکا بر این کشورها سرچشمه می‌گیرند.

فعال‌سازی اجباری Safe Search برای کاربران ایرانی محدود به گوگل نمی‌شود و موتورهای جست‌وجوی DuckDuckGo و Bing هم به همین وضعیت دچار شده‌اند. به‌تازگی خبر از رفع فیلتر موتور جست‌وجوی روسی یاندکس در ایران پخش شده اما در یاندکس هم حالت Family Search (که همان کاربرد Safe search را دارد) به صورت اجباری فعال است و با غیرفعال کردن آن هم تغییری در نتایج جست‌وجو اتفاق نمی‌افتد.

حفاظت از کودکان در فضای مجازی، استدلالی است که موافقان محدودیت‌های اینترنت مثل محدود کردن موتورهای جست‌وجو در ایران بر آن تکیه می‌کنند. اما تجربه‌های جهانی نشان داده که آگاه کردن خانواده‌ها و فراهم کردن ابزارهایی که آن‌ها خودشان بتوانند با توجه به نیازهای فرزندانشان حضورشان را در فضای مجازی کنترل کنند تأثیر بیشتری دارد.

بسیاری از کشورها و همچنین شرکت‌هایی که فعالیتشان به فضای آنلاین مرتبط است، امکاناتی برای حفاظت از کودکان در فضای آنلاین ارائه می‌دهند و با دادن آگاهی و ابزار کنترل به خانواده‌ها کمک می‌کنند تا هم محتوای مورد استفاده‌ی کودکانشان را کنترل کنند و هم از داده‌های آن‌ها در فضای مجازی حفاظت کنند.