دستانی

محققانی از مرکز ملی پژوهش‌های علمی فرانسه CNRS، دانشگاه پاریس-ساکلی، کمیسیون انرژی‌های جایگزین و انرژی اتمی فرانسه (CEA) و دانشگاه پاو UPPA، با حمایت موزه ملی تاریخ طبیعی فرانسه (MNHN)، دنباله ترکیب ایزوتوپی آب را تا ابتدای منظومه شمسی، در نواحی داخلی که زمین و سایر سیارات زمینی در آن شکل گرفته اند، دنبال کرده اند. آن‌ها این کار را با تجزیه و تحلیل یکی از قدیمی‌ترین شهاب‌سنگ‌های منظومه شمسی، با استفاده از روشی نوآورانه که فقط برای مطالعه آن‌ها ایجاد شده بود، انجام دادند. با استفاده از این شهاب سنگ، دانشمندان توانستند داده‌های آن را برای اولین بار به طور مستقیم اندازه گیری کنند.

داده‌های آن‌ها نشان می‌دهد که دو مخزن گاز در طول ۲۰۰۰۰۰ سال اول منظومه شمسی ما وجود داشته است، یعنی حتی قبل از تشکیل اولین جنین‌های سیاره ای. یکی از این مخازن شامل گاز خورشیدی بود که تمام مواد منظومه شمسی ما از آن سرچشمه می‌گرفت. دومین مخزن گاز با بخار آب غنی شده بود که قبلاً علائم ایزوتوپی آب زمینی را آشکار ساخته بود که در اثر هجوم عظیم آب بین ستاره‌ای در نواحی داغ داخلی منظومه شمسی، پس از فروپاشی پوشش بین ستاره‌ای و تشکیل دیسک پیش سیاره‌ای ایجاد شد.

وجود اولیه این گاز با ترکیب ایزوتوپی مشابه زمین نشان می‌دهد که آب زمین قبل از تجمع اولین بلوک‌های تشکیل دهنده سیاره ما، در آنجا وجود داشته است. این بدان معناست آبی که بعد‌ها آب سیاره ما را تشکیل داد، حتی پیش از تشکیل زمین در همان اطراف وجود داشت و در همان فرآیند تشکیل سیاره بدان راه یافت؛ بنابراین آبی که از طریق شهاب سنگ‌ها یا دنباله دار‌ها به زمین رسیده است نباید چندان قابل اعتنا باشد و به نظر می‌رسد که زمین از همان ابتدای تشکیل خود، آب را نیز به همراه داشته است. نتایج این یافته‌ها در نشریه معتبر Nature Astronomy منتشر شده است.