دستانی

چگونه به فرزندانمان دستور دهیم تا اجرا شود؟

والدین برای آموزش و مراقبت از فرزندانشان، گاهی از فرمان استفاده می کنند، ولی دستور دادن، روش هایی دارد که باعث اجرای دستور توسط طرف مقابل می شود. اگر روش صحیح دستور دادن را رعایت نکنیم، حتی اگر دستورمان به نفع طرف مقابل باشد، اجرا نمیشود.

روش های صحیح دستور دادن

همیشه به کودکتان دستور صریح ندهید:

اگر کودک پیوسته امر و نهی بشنود, نمیتوان توقع داشت که همه آن ها را اجرا کند.برای مثال، نمیتوان قاطع دستور داد که همین الان برو بخواب.

از دستور های قاطع و صریح برای مواقعی که خطری کودک را تهدید می کند، مثلا موقع عبور از خیابان بگویید: ایست.

پیشنهاد جایگزین:

وقتی کودک در حال انجام کاری است، مثلا روی مبل می پرد و از آن لذت می برد، اگر مادر ۲۰ بار هم بگوید نپر فایده ندارد. پس چه باید کرد؟

مادر به جای آن باید بازی مناسبی را به بچه پیشنهاد کند که همان لذت را به کودک بدهد.

برای مثال بگوید: بیا رو بالش بپر، یا بیا هم گرگی کنیم.

در جایگزینی اگر کودک مشغول بازی حرکتی-هیجانی است، باید پیشنهادی که می دهیم هم حرکتی – هیجانی باشد. اگر بع جای یک بازی پر جنب و جوش بگوییم بیا بنشین رنگ آمیزی کن، کودک در آن لحظه هرگز حاضر نیست آن لذت و هیجان را راها کند و سراغ رنگ آمیزی بیاید.

زمان مناسب دستور:

وقتی کودک مشغول کاری است، مثلا کارتون تماشا می کند، به او بگویید وقتی کارت تمام شد، یا وقتی کارتون تمام شد، برو مشق هایت را بنویس.

در این روش، کودک یاد می گیرد که باید یک کار را تمام کند و سراغ کار دیگری برود، ولی اگر بگوید تلویزیون را خاموش کن و مشق هایت را بنویس ، نه تنها دستور اجرا نمی شود، کودک، داشتن پشتکار و اتمام کارها را یاد نمی گیرد.

پس به نوع فعالیت کودک بها دهید.

مسابقه:

به جای دستور دادن آن کار را بصورت مسابقه اجرا کنید.

مثلا بجای گفتن برو دستشویی، بگویید: هر کسی زودتر به در دستشویی برسد او اول به دستشویی می رود.

جدول ستاره ها:

هر دستوری که کودک انجام می دهد برای آن در جدول ستاره ها یک ستاره در نظر بگیرید، و بعد از رسیدن ستاره به حد نصاب(بنابر توافق با کودک) جایزه تهیه گردد.

برای کودک حق انتهاب قایل شوید:

برای این کار، دو حق انتخاب درنظر بگیرید و به جای دستور دادن به او، بگویید: اول دستشویی می روی، بعد مسواک می زنی، یا بر عکس

گاهی به جای دستور دادن، پرسشگر باشیم:

برایمثال, بپرسیم: عزیزم، جوراب هایت را پوشیدی؟ غذایت را خوردی؟

گاهی وضع موجود را برای کودکتان توصیف کنید:

برای مثال: عزیزم، چراغ اتاقت روشن است!پسرم، کیفت جلو در است!

چه کاری بکن:
بجای گفتن چه کاری نکن بگویید چه کاری بکن. مثلا بجای داد نزن بگویید آرام حرف بزن.

تکرار قسمت مهم:
وقتی چیزی را به کودک تذکر می دهیم، قسمت مهم جمله را از او بپرسیم و او تکرار کند تا در ذهنش بماند.
در این روش ما دستور نداده ایم، بلکه باهم به این نتیجه رسیده ایم.
برای مثال: می گوییم: ساعت ۵ به پارک می روی. ساعت چند؟

ارائه جایگزین:
وقتی کودک به شی خطرناکی مثل چاقو دست می زند، اگر به او بگویید: بده، مطمئنا نمی دهد، و حتی شروع به دویدن هم می‌کند.
مادر هوشیار باید یک شی جایگزین مثل چاقو پلاستیکی بیاورد و بگوید: بیا این را بگیر.

گاهی به جای دستور دادن، احساس شخصی مان را بیان کنیم:

برای مثال، می گوییم:
مامان و بابا دوست ندارند دخترشان مریض بشود، پس لباس هایت را بپوش.

برگرفته از کتاب فوت و فن های تربیت کودک