معرفی کتاب «هندرسون شاه باران»

کتاب هندرسون شاه باران با عنوان Henderson the Rain king اثری ساده و خوش‌خوان از سال بلو، نویسنده آمریکایی کانادایی‌تبار است.

سال بلو در سال ۱۹۷۶ توانست به خاطر «فهم انسانی و تجزیه دقیق فرهنگ معاصر در کارهایش» جایزه نوبل ادبیات را از آن خود کند.

آقای بلو همچنین موفق به دریافت جایزه پولیتزر شده است.

می‌توان گفت سال بلو در میان نویسندگان کنونی آمریکا مقامی رفیع‌تر از همه دارد.

بلو سبکی خاص خودش را دارد: ساده و روان می‌نویسد و خصوصیات بشر را خوب بیان می‌کند.

او در سال ۱۹۱۵ در کانادا متولد شد و در رشته مردم‌شناسی فوق لیسانس گرفت.

در چند دانشگاه تدریس کرد و مدت زیادی در پاریس نیز اقامت گزید و به بسیاری از شهرهای اروپایی را نیز سفر کرد.

از جمله کتاب‌هایی که باعث معروف شدن سال بلو شد، یکی همین کتاب هندرسون شاه باران بود که در سال ۱۹۵۹ منتشر شد.

کتاب هندرسون شاه باران

همان‌طور که به طور خلاصه در قسمت بالا خواندید، رمان هندرسون شاه باران داستان مردی به نام «یوجین هندرسون» است که شیوه زندگی‌اش همان «رویای آمریکایی» است که هرکس آرزویش را دارد.

اما پول، پیشینه خانواده قابل احترام، جایگاه اجتماعی و حتی ماجراجویی‌های کوچک و یا زندگی کردن در کشوری دیگر برای او کافی نیست.

هندرسون چیزی فراتر از این‌ها می‌خواهد. و البته همان‌طور که می‌دانید در این مواقع، چنین شخصیت‌هایی یا دست به کارهای عجیب می‌زند و یا راهی سفری معنوی برای کشف حقیقت زندگی می‌زنند. هندرسون هردوی این کارها را انجام می‌دهد.

هندرسون، که مردی درشت‌هیکل، با دماغی بزرگ و سبیلی کلفت است، عطش زندگی دارد.

انگار گردابی در درونش جریان دارد که می‌خواهد همه تجربه‌های زندگی را ببلعد.

اما احساس گناه بر روی شانه‌هایش سنگینی می‌کند.

با مرگ بردارش ثروت خانوادگی به او می‌رسد و رفتارهای پرخاشگرانه و حتی جنون‌آمیزش به شکلی غیرمستقیم باعث می‌شود خدمتکار پیرشان بمیرد.

همه این‌ها باعث می‌شود زمانی که همه‌چیز را در اطراف خود کشف می‌کند و حتی دست به کارهای احمقانه می‌زند باز هم در درونش ندایی به گوش می‌رسد که می‌گوید: می‌خواهم، می‌خواهم.

این صدای درونی دست از سر هندرسون برنمی‌دارد و زندگی کنونی‌اش را به جهنم تبدیل می‌کند.

برای خفه کردن این صدا، هندرسون دست به کارهای مختلفی می‌زند.

به سراغ موسیقی می‌رود و در زیرزمین خانه‌اش با شدت بسیار شروع به یادگیری ویولن می‌کند. خود را غرق می‌کند تا شاید موسیقی او را مست کند اما فایده ندارد.

سپس دست به کار پرورش خوک می‌زند و حتی با علاقه کارهای کثیف مزرعه را هم انجام می‌دهد تا شاید آرام بگیرد.

به فکر خودکشی هم می‌افتد اما این سبک برخورد او با مسائل زندگی نیست.

این ندای درونی، کاری می‌کند که هندرسون در سال ۵۵ سالگی به فکر سفر به آفریقا می‌افتد.

سفر به جاهایی که شاید بشود در آن تجربه ناب زندگی ابتدایی را به دست آورد.

جایی که هنوز دست‌نخورده باقی مانده باشد.

بنابراین آدمی ثروتمند و متمدن ناگهان راهی سفری به دل آفریقا می‌شود و می‌خواهد در کنار مردمانی زندگی کند که بویی از زندگی مدرن و هیاهوی آن نبرده‌اند.

شاید سفر به آفریقا در ۵۵ سالگی و به دور از هرگونه تجمل‌گرایی عجیب به نظر برسد اما به باید به یاد داشت که هندرسون از همه‌چیز در زندگی‌اش بیزار شده و تقریبا به حالت جنون و مالیخولیا رسیده است.

بنابراین اگر راهی این سفر نمی‌شد چه بسا دیوانه می‌شد و در نهایت کارش به همان خودکشی می‌رسید.

با اشاره به همه این موارد نهایتا هندرسون به همراه رفیق‌اش – چارلی – راهی آفریقا می‌شود و با دلی سرشار از امید در پی چاره‌ای برای حال زار خود برمی‌آید.

ما نیز در این سفر همراه او خواهیم بود تا ببینیم معنای زندگی‌اش تغییر می‌کند یا نه.

این سفر هر خواننده‌ای را همراه خود می‌کشاند و نویسنده نیز با زبانی طنز و عارفانه مسیر را هرچه بیشتر جذاب می‌کند.

درباره کتاب سال بلو

این رمان خوش‌خوان و درخشان قلب جستجوگر هر خواننده‌ای که مشتاق کشف معنای زندگی باشد با خود همراه می‌کند.

درون مایه فلسفی این رمان دقیقا شبیه کتاب لبه تیغ و یا کتاب‌های هرمان هسه است.

این کتاب گاهی شما را بسیار به فکر فرو می‌برد و گاهی بسیار می‌خنداند. و به طور کلی ما در این کتاب به دنبال کشف یک سوال هستیم: «بهترین راه زندگی چیست؟»

شخصیت هندرسون در کتاب بسیار قوی پرداخته شده است.

او آدمی رُک است که از تجربه کارهایی که ممکن است حتی چهره باشخصیت‌اش را خراب کند ابایی ندارد.

وقتی معنای زندگی از بین رفته است دیگر نظر دیگران چه اهمیتی می‌تواند برای هندرسون داشته باشد؟

از این رو به محض پیش آمدن فرصت مناسب راهی آفریقا می‌شود تا روحش را از تباهی نجات دهد.

هندرسون نماینده مردم متمدنی است که گرفتار زندگی مدرن شده‌اند و لذت یک زندگی واقعی را از دست داده‌اند.

زندگی این مردم شبیه همان خوک‌هایی شده که هندرسون مدتی به پرورش آن مشغول بود.

حیواناتی که فقط در فکر خوردن و پروار شدن هستند.

اما هنگامی که هندرسون در میان مردم آفریقا با سلطانی آشنا می‌شود که به سبک شیر زندگی می‌کند، تازه در آن وقت است که پی می‌برد معنای زندگی چقدر می‌تواند متفاوت باشد.

استفاده استعاری از دو حیوان خوک و شیر یکی از مهم‌ترین نکات رمان است.