اولین مجموعه داستان رامبد خانلری در سال ۹۲ با عنوان «سرطان جن» منتشر شد.

مجموعه ای با حال و هوای جن و جنیان که بازتاب های خوبی هم داشت.

این مجموعه در جایزه جلال نامزد شد و توانست جایزه مهرگان ادب را نیز از آن خود کند.

آنچه بیشتر در مجموعه رامبد خانلری به چشم می آمد، تسلط نویسنده به زبان بود.

در مقدمه باید گفت که ژانر فانتزی بین آکادمیسین ها طرفدارانی ندارد.

یکی از دلایل مخالفت دانشگاهیان با این ژانر، عدم تسلط نویسندگان به زبان و کارکردهای زبان است.

آن ها نویسندگان این ژانر را به استاتوس نویسی و عدم آشنایی با قابلیت های زبانی متهم می کنند.

درواقع اعتقاد دارند به خاطر بسط و گسترش فضای مجازی، هر کسی دست به قلم شده است و با استخدام واژگانی اندک سعی دارد قصه بنویسد.

خانلری در این مجموعه نشان داد هم با قابلیت های زبانی آشناست و هم با داستان نویسی.

او پس از آن با مجموعه «آقای هابیشام» جلوتر رفت و قدم در مسیری گذاشت که نشان بدهد داستان هایش فقط منحصر به فضاهای فانتزی نیست.

سورمه سرا

این مجموعه هم به لحاظ داستانی و هم زیرلایه های مفهومی، قوی تر بود. او حالا به تازگی رمانی منتشر کرده با نام «سورمه سرا» که رمانی قدرتمند به شمار می رود. رمانی که نویسنده سعی می کند فضای فانتزی را این بار در حجمی وسیع تر تجربه کند؛ تجربه ای موفق و خواندنی که در عرض مدت کوتاه از سوی مخاطبان اقبال فراوانی داشته است.