از بین بردن سلول‌های سرطانی کار چندان سختی نیست اما نکته قابل توجه این است که انجام این کار باید بدون آسیب به سلول‌های سالم صورت پذیرد. محققان در دانشگاه لاودیگ ماکسیمیلیان مونیخ نانو ذراتی را توسعه داده‌اند که به صورت انتخابی دارو را به تومورها تزریق می‌کند و در صورتی که سلول‌های سالم در آن میان وجود داشته باشد، نانو ذرات دارو را از رسیدن به سلول‌های سالم دور می‌کند.

به نقل از مجله chem، در حال حاضر پرتو درمانی و شیمی درمانی از مهم‌ترین روش‌های درمان سرطان هستند. اما اگر شخصی این روش‌ها را تجربه کرده باشد ( یا اینکه در رابطه با آن‌ها اطلاعات زیادی دارد)، به شما خواهد گفت که این روش‌ها پروسه خوشایندی نخواهند بود. در این روش‌ها سلول‌های سالم نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرند و می‌توانند در فرد مبتلا به سرطان، بیماری‌های گسترده‌ای در سیستم ایمنی فرد ایجاد کنند و موجب درد در بدن وی بشوند.

دانشمندان در تلاش هستند تا داروهایی برای درمان سرطان کشف نمایند که اهداف خود را با دقت بیشتری انتخاب کنند. گاهی اوقات به منظور دستیابی به این هدف، نانو ذرات از محیط اسیدی بیشتری استفاده می‌کنند تا واکنش‌های شیمیایی کشنده را ایجاد نمایند. آن‌ها متدهایی را که استفاده می‌شود را به منظور رشد یا بازسازی DNA خود به کار می‌گیرند. حتی می‌توانند فرکانس خاص التراساند که باعث ارتعاش غشا در هنگام پارگی می‌شود را پیدا کنند.

 

برای مطالعات جدید، دانشگاه LMU نانو ذرات جدیدی را ایجاد کرده است که تنها داروی خود را درون سلول‌های سرطانی آزاد می‌کنند. ذرات آمورف، به صورت پر منافذ و در یک لایه چربی قرار گرفته‌اند. این بدین معنا است که این ذرات به راحتی جذب سلول‌ها می‌شوند بی آنکه سیستم ایمنی بدن را به واکنش وادار کنند.

زمانی که این ذرات در درون بدن قرار می‌گیرند، لایه چربی کاهش می‌یابد و مواد دارویی که شامل کلسیم و سیترات است، آزاد می‌شود. مطالعات پیشین نشان داده است زمانی که این ترکیبات به صورت مستقیم وارد سلول می‌شود، منجر به مرگ سلول‌های مذکور می‌شود.

ارائه مدل سه‌بعدی سلول سرطانی بر روی تراشه - ایرنا

البته فراموش نکنید که نکته کلیدی در این روش درمانی، ماهیت انتخابی آن است. در حالی که این ذرات توسط سلول های سرطانی و سالم جذب می شوند اما لایه چربی تنها در داخل تومورها تجزیه می‌یابد. این تیم تحقیقاتی هنوز به طور دقیق نمی‌داند که این اتفاق چگونه رخ می‌دهد، اما با آزمایشاتی که بر روی سلول‌های مصنوعی و موش‌های آزمایشگاهی انجام شده، محققان متوجه شده‌اند که برخی از مکانیزم‌های خاص سرطان، غشای خارجی را می‌شکند و باعث ترشح ترکیبات سمی می‌شود. در همین حین، این ترکیبات در سلول‌های سالم تجزیه نمی‌شوند و در نهایت از طریق یک ماتریس خارجی به بیرون هدایت می‌شوند.

هانا انگلکه یکی از محققان این مطالعات گفته است:« ماهیت انتخابی پخش دارو در نانو ذرات این امکان را برای ما فراهم کرده است تا بتوانیم با موفقیت دو نوع مختلف تومور وخیم را در موش‌ها درمان کنیم. ما در آزمایشگاه خودمان، تنها با تجویز دو دوز توانستیم سایز تومور را به تربیت ۴۰ و ۷۰ درصد کاهش دهیم. واضح است که این ذرات می‌توانند برای سلول‌های سرطانی بسیار کشنده باشند. در واقع ما متوجه شدیم که هرچه تومور پرخشاگرتر باشد، اثر دارو نیز بیشتر می‌شود.

این درمان همچنین پس از دو ماه هیچ نشانه ای از عوارض جانبی جدی نشان نداده است. تیم تحقیق همچنین عنوان کرده که این روش درمان می‌تواند به ویژه برای سرطان‌هایی اثربخش باشد که در حفره پلور رشد می‌کنند. حفره پلور، شکافی نازک و پر از مایعات می‌باشد که اطراف ریه‌ها را احاطه کرده‌اند. این مکان در واقع محلی است که سرطان ریه در آن رشد پیدا می‌کند و درمان آن با شیمی درمانی و جراحی بسیار دشوار است.