نارگیل میوه خوشمزه و بسیار مفیدی است که دارای کاربردهای متعدد در علم پزشکی و داروسازی، پخت و پز و صنعت آرایشی بهداشتی می باشد. نارگیل از مواد غذایی رایج در آشپزخانه های هندی ها است و صدها گونه از آن در سراسر هند یافت می شود که طعم آن ها با توجه به خاک آن تغییر می کند.

نارگیل دارای فواید و مزایای سلامتی بیشماری می باشد.  از آب و روغن نارگیل نیز برای تهیه ماسک های پوست و مو، درخشندگی پوست و مو استفاده می شود.

طبع نارگیل گرم و خشک است.

 

تاریخچه نارگیل

برخی معتقدند گیاه نارگیل متعلق به نواحی جنوبی آسیا می باشد و گروه دیگر منشا آن را منطقه شمال غربی آمریکای جنوبی می دانند. هزاران سال است که میوه نارگیل توسط انسان مورد استفاده قرار می گیرد. نارگیل در مناطق گرمسیر رشد می کند و به دلیل سبک بودن و شناور ماندن در آب، در سفرهای دریایی به نقاط مختلف جهان منتقل شده است.

مدارک موجود نشان می دهد میوه نارگیل با تلاش مسافران جزایر پلینزی به هاوایی برده شد. نام “coconut” به معنای نارگیل توسط کاشفان اسپانیایی و پرتغالی برای این میوه در نظر گرفته شد. این نام از El Coco به معنای هیولای افسانه ای مصر گرفته شده است. علت این نامگذاری، احتمالا به دلیل هسته بزرگ و موی اطراف میوه نارگیل است.

فسیل های کشف شده در نیوزیلند نشان می دهد درخت نارگیل (یا مشابه آن ) حدود ۱۵ میلیون سال پیش در سواحل نیوزیلند رشد می کرده است.

ارزش غذایی نارگیل

کالری: ۳۵۴
کربوهیدرات: ۱٫۲۳ گرم
پروتئین: ۳٫۳ گرم
چربی: ۳۳٫۴۹ گرم
فولات: ۲۶ میکروگرم
ویتامین C: به مقدار ۳٫۳ میلی گرم
سدیم: ۲۰ میلی گرم
پتاسیم: ۳۵۶ میلی گرم
کلسیم: ۱۴ میلی گرم
مس: ۰٫۴۳ میلی گرم
آهن: ۲٫۴۳ میلی گرم
منیزیم: ۳۲ میلی گرم
منگنز: ۱٫۵ میلی گرم

مقایسه نارگیل سبز و قهوه ای

نارگیل تازه به دو صورت نابالغ و رسیده یافت می شود . نارگیل نابالغ دارای پوسته سبز یا سفید است (که پوست سبز آن جدا شده باشد). این نوع نارگیل ها معمولا از انواع آسیایی می باشند. نارگیل رسیده دارای پوسته قهوه ای است.

نارگیل سبز دارای آب بیشتری بوده و گوشت آن حالت ژله ای و نرم است اما نارگیل رسیده و قهوه ای درای گوشت سخت و آب کمتری است.

نارگیل سبز به دلیل دارا بودن آب نارگیل فراوان، دارای مزایای سلامتی به ویژه برای ورزشکاران می باشد و آبرسانی بدن را افزایش داده، برای عضلات و اعصاب مفید می باشد.

روش های مصرف نارگیل در پخت و پز

با توجه به مزایای سلامتی و شاخص گلیسمی پایین نارگیل، این میوه خوشمزه به صورت های مختلف در صنعت پخت و پز کاربرد دارد، که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

آرد نارگیل؛ که بدون گلوتن بوده و دارای کربوهیدرات پایین و فیبر بالا می باشد.

شیر و کرم نارگیل؛ شیر نارگیل با مخلوط کردن گوشت نارگیل خرد شده با آب در مخلوط کن به دست می آید. کرم نارگیل همان شیر نارگیل است که آب به آن اضافه نشده باشد.

شکر نارگیل؛ از شیره نارگیل به دست می آید. شیره نارگیل مایعی با طعم شیرین می باشد که از زمان جوانه زدن گل تا بزرگ شدن نارگیل ها از آن استخراج می شود. شکر نارگیل یک ماده غذایی کم گلیسمی محسوب می شود که برای دیابتی ها مفید و جایگزین خوبی برای شیرین کننده های دیگر است.

خواص شیر نارگیل

از جمله خواص شیر نارگیل می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– انرژی زا
– کاهش کلسترول خون
– کاهش فشار خون بالا
– جلوگیری از سکته قلبی و مغزی
– جایگزین شیر لبنی برای گیاهخواران
– کاهش وزن و چربی سوزی
– تقویت ماهیچه ها
– پیشگیری از خستگی
– بهبود هضم
– پیشگیری از کم خونی
– مناسب آرتریت
– مناسب زخم ها

مقایسه آب نارگیل و شیر نارگیل

شیر نارگیل از نوشیدنی های فوق العاده مقوی و خوشمزه است که با نام “مایع معجزه” نیز مشهور می باشد. شیر نارگیل به همراه محصولات دیگر نارگیل مانند آب نارگیل و روغن نارگیل از سالم ترین مواد مغذی موجود در جهان محسوب می شوند.

شیر نارگیل به صورت طبیعی در داخل گوشت نارگیل رسیده وجود دارد و با آب نارگیل متفاوت است. هنگامی که پوست نارگیل را جدا می کنید، آب طبیعی سفیدرنگی از آن خارج می شود که “آب نارگیل” است، برای به دست آوردن شیر نارگیل، لازم است گوشت آن را به همراه مقداری آب، در مخلوط کن مخلوط کنید تا شیر نارگیل به دست بیاید.

دقت شود آب نارگیل بیشتر در نارگیل های نارس ( حدود ۵ تا ۷ ماهه) یافت می شود اما برای تولید شیر نارگیل بیشتر، بهتر است از نارگیل های رسیده که آب به داخل گوشت آن ها نفوذ کرده استفاده کنید.

آب نارگیل در مقاسیه با شیر نارگیل دارای مقادیر بیشتری قند و الکترولیت های خاص می باشد اما شیر نارگیل حاوی اسیدهای چرب اشباع شده و کالری بیشتر می باشد.