در عصری زندگی می‌کنیم که برای لبخند زدن ما هم دانشمندان دست به تحقیق و آزمایش زده‌اند تا به ما ثابت کنند لبخند زدن به سادگیِ دیدن لبخند یک انسان دیگر است. به‌راستی وقتی مغز ما به محض دیدن لبخند انسان دیگری، ما را به تقلید وا می‌دارد، چرا آگاهانه جلوی این واکنش شگفت‌انگیز را بگیریم؟ مُسری بودن خنده، خود گویای نیاز بدن به آن، برای بالا بردن آستانه‌ی تحمل در برابر مشکلات است. در این مقاله با شرح یک مثال، با مُسری بودن این پدیده‌ی شیرین و واکنش مغز به آن، بیشتر آشنا شوید تا نه دیگر خودتان را از این نعمت محروم کنید و نه لبخند دیگران را بدون جواب بگذارید.

تأثیر لبخند زدن بر مغز:
هر زمان که لبخند می‌زنید، جشن مختصری در مغزتان بر پا می‌شود. عمل خندیدن سبب فعال کردن پیام‌رسان‌های عصبی می‌شود که برای سلامتی و شادی مفید هستند.
در درجه‌ی اول، خندیدن سبب آزاد شدن نوروپپتیدها می‌شود که مأموریت‌شان، مبارزه با استرس است. نوروپپتیدها مولکول‌های کوچکی هستند که به نورون‌ها مجوز برقراری ارتباط می‌دهند. این مولکول‌ها زمانی‌که ما خوشحال، غمگین، عصبانی، افسرده و هیجان‌زده هستیم، پیام‌رسانی به کل بدن را تسهیل می‌کنند. انتقال‌دهندگان عصبیِ احساسات خوب (دوپامین، اندورفین‌ و سروتونین‌) همگی زمانی که لبخند می‌زنید آزاد می‌شوند. این آزادسازی نه تنها به بدن آرامش می‌دهد، بلکه می‌تواند ضربان قلب و فشار خون را نیز پایین بیاورد.
اندورفین‌ها همچنین به عنوان یک مسکن طبیعی درد عمل می‌کنند، ۱۰۰ درصد طبیعی، بدون هیچ‌ یک از عوارض جانبی ترکیب‌های ساختگی.
در نهایت، سروتونینی که به واسطه‌ی‌ لبخند ملیح شما آزاد می‌شود، به عنوان یک عامل ضدافسردگی و سرحال کننده عمل می‌کند. امروزه بسیاری از داروهای ضدافسردگی‌ نیز بر سطوح سروتونین در مغز شما اثر می‌گذارند، اما اگر به‌واسطه‌ی لبخند خودتان سبب آزاد شدن این انتقال‌دهندگان عصبی شوید، دیگر نیاز نیست نگران اثرات جانبی این داروها باشید، به علاوه به نسخه‌ی پزشک هم نیازی ندارید.

ادامه دارد…